به صورت کلی وجدان و فطرت هر انسان باعث میشود متمایل به راستگو بودن باشد و به همین دلیل هر کسی علاقه مند است خودش راستگو باشد و همچنین سخنانی که میشنود نیز راست باشند اما دروغگویی انحرافی از این فطرت انسانی است که باعث میشود فرد از این ویژگی انسانی فاصله بگیرد. این انحراف در کودکان نیز دیده میشود و از چالش های بزرگ برای والدین است.
متاسفانه حتی فراهم کردن امکانات فراوان برای کودک و تلاش فراوان برای تربیت مناسب، و تشویق های مستمر برای راستگویی و نکوهش دروغگویی هم برای جلوگیری از رواج بیش از حد این انحراف بزرگ کافی نبوده و هنوز مشاهده میکنیم که بسیاری از خانواده ها با این که از هیچ تلاشی برای تقویت راست گویی در فرزند خود دریغ نکرده اند از این ایراد در کودک خود رنج میبرند.
زمانی که دروغگویی برای کودک به یک عادت تبدیل شود، تحت تاثیر قرار گرفتن دیگران از دروغ های او میتواند برایش بسیار لذت بخش هم باشد، در مورد دلیل این امر “ژان پیاژه” میگوید: “دروغ برای کودک یک نوع گریز و فرار از واقعیت است، اگر او خود را در اجتماع خانوادگی فرد باارزشی بداند و آزاد باشد، برای چه با دروغگویی به خانواده اش خییانت کند. کودک با سخت گیری های زیاد و با تنبیه شدن، از خانواده خود فاصله میگیرد و خود را از آنان جدا میداند زیرا میداند اگر راست بگوید کتک میخورد و تنبیه میشود، عواطف و احساسات مادر دوستی او لگدمال میشود و گاه ممکن است حتی برای تامین غذای روزانه ی خود به دزدی متوسل شود. محدود کردن و سلب آزادی از کودکان رفتار آنها را به تباهی و فساد میکشاند”.
مقالات بیشتر در زمینه دروغگویی کودکان
گفتگو با فرزندان در مورد دروغگویی
یکی از ایرادات خانواده ها که باعث شکل گرفتن صفت دروغگویی در کودک میشود این است که اجازه ی راست گفتن به کودک داده نمیشود؛ مثلا وقتی که تلاش میشود که عقیده ی خاصی به کودک تحمیل شود و اجازه ی اظهار نظر به او داده نشود کودک می آموزد که گاها ابراز عقیده ی شخصی خودش باعث تنبیه میشود و بهتر است با پنهان کردن واقعیت و دروغ گویی جای آن تنبیه را با پاداش عوض کند، به این صورت ک رفتار های ساختگی از خود بروز دهد و برای این که مورد قبول اعضای خانواده قرار بگیرد شروع به تظاهر کند و ادامه پیدا کردن این رفتار ها در جامعه باعث میشود که عادت به دروغگویی در او شکل بگیرد
منبع : دروغگویی در کودکان
به صورت کلی وجدان و فطرت هر انسان باعث میشود متمایل به راستگو بودن باشد و به همین دلیل هر کسی علاقه مند است خودش راستگو باشد و همچنین سخنانی که میشنود نیز راست باشند اما دروغگویی انحرافی از این فطرت انسانی است که باعث میشود فرد از این ویژگی انسانی فاصله بگیرد. این انحراف در کودکان نیز دیده میشود و از چالش های بزرگ برای والدین است.
متاسفانه حتی فراهم کردن امکانات فراوان برای کودک و تلاش فراوان برای تربیت مناسب، و تشویق های مستمر برای راستگویی و نکوهش دروغگویی هم برای جلوگیری از رواج بیش از حد این انحراف بزرگ کافی نبوده و هنوز مشاهده میکنیم که بسیاری از خانواده ها با این که از هیچ تلاشی برای تقویت راست گویی در فرزند خود دریغ نکرده اند از این ایراد در کودک خود رنج میبرند.
زمانی که دروغگویی برای کودک به یک عادت تبدیل شود، تحت تاثیر قرار گرفتن دیگران از دروغ های او میتواند برایش بسیار لذت بخش هم باشد، در مورد دلیل این امر “ژان پیاژه” میگوید: “دروغ برای کودک یک نوع گریز و فرار از واقعیت است، اگر او خود را در اجتماع خانوادگی فرد باارزشی بداند و آزاد باشد، برای چه با دروغگویی به خانواده اش خییانت کند. کودک با سخت گیری های زیاد و با تنبیه شدن، از خانواده خود فاصله میگیرد و خود را از آنان جدا میداند زیرا میداند اگر راست بگوید کتک میخورد و تنبیه میشود، عواطف و احساسات مادر دوستی او لگدمال میشود و گاه ممکن است حتی برای تامین غذای روزانه ی خود به دزدی متوسل شود. محدود کردن و سلب آزادی از کودکان رفتار آنها را به تباهی و فساد میکشاند”.
مقالات بیشتر در زمینه دروغگویی کودکان
گفتگو با فرزندان در مورد دروغگویی
یکی از ایرادات خانواده ها که باعث شکل گرفتن صفت دروغگویی در کودک میشود این است که اجازه ی راست گفتن به کودک داده نمیشود؛ مثلا وقتی که تلاش میشود که عقیده ی خاصی به کودک تحمیل شود و اجازه ی اظهار نظر به او داده نشود کودک می آموزد که گاها ابراز عقیده ی شخصی خودش باعث تنبیه میشود و بهتر است با پنهان کردن واقعیت و دروغ گویی جای آن تنبیه را با پاداش عوض کند، به این صورت ک رفتار های ساختگی از خود بروز دهد و برای این که مورد قبول اعضای خانواده قرار بگیرد شروع به تظاهر کند و ادامه پیدا کردن این رفتار ها در جامعه باعث میشود که عادت به دروغگویی در او شکل بگیرد
منبع : دروغگویی در کودکان